Zo’n vijftien jaar geleden voor het eerst naar Turkije en direct hier naartoe. Bij aankomst schrok ik schrok toch wel een beetje. Een rommelig dorpje, een eenvoudig pensionnetje. Ik vroeg mij direct af wat mij, gedurende de zeven dagen dat ik hier zou zijn, moest gaan bezighouden. Inmiddels ben ik al vele malen hier teruggeweest en heb het e.e.a. zich zien ontwikkelen. Het pension is inmiddels al flink opgeknapt maar blijft naar Hollandse maatstaven eenvoudig, Slaapkamer, douche, toilet en balkon. Alles niet groot maar het volstaat. Daar tegenover staat de enorme gastvrijheid, het meer dan fijne dakterras met uitzicht over de vallei waar in de oudheid ooit de haven was, oude tombes en het dorp.
zie beoordeling hieronder voor het vervolg.